ΠΌΤΕ ΒΆΖΟΥΝ ΚΌΜΜΑ

 

Ο Μουστακά Σωτήρι, έπαιζε
κάποτε μπαγλαμά. Μπαγλαμαδάκι.
Σαλαμάκι, με τον Σταυρίδη κόμπανι
και πεινούσαν πολύ. Γενικά ο Μουστακά,
πάντα πεινούσε. Μια ζωή, στέκας και
τσίχλας. Και γι αυτό αγαπούσε όλες τις υπηρέτριες. Την Λαμπροπούλου, την Στυλιανοπούλου, όλες τις σε -ούλου. Ντρπαλούλης. Τσαχπινομπιρμπομπιχλιμπεδιάρης.

Ο Μουστακά Σωτήρι ανέκαθεν
μαγείρευε. Από ανέκαθεν -καριόληδες, αφού σας αρέσει-έφτιαχνε μπακλαβάδες, μαριδοκατσαρολάδες- ανακάτευε χυλόπιτες-
κι έγλειφε τα δάχτυλά του σε μικρούς ρόλους, καρατέγκα. Ενίοτε βιομηχάνευε μηχανόβιους. Αργότερα, έπιανε τ αρχίδια του παπά, τρομοκρατούσε τα παιδιά του, αλλάζοντας τη φωνή του, απο
λεπτή σε χοντρή, από χοντρή σε λεπτή, από λεπτή σε λεπτή,
από χοντρή, σε χοντρήηηηη ρε! σε βιντεοταινίες της πλάκας. 

Γενικά ήταν ένας άνθρωπος της πλάκας και άρεσε γενικώς,
επειδή ήταν ένας άνθρωπος της φάπας.Της κλωτσιάς.
Και τον λυπόσουν.Γενικά οι Έλληνες είναι λυπησιάρικος λαός.
Κι έλεγαν:θα ζήσει αυτός ο άνθρωπος; Κι είδες, δεν έζησε.

Από το πολύ το γέλιο, έπεσε κάποτε σε κώμα. Κάτω, καταγής.
Κατάχαμα. Τέζα.

Έχετε δει άνθρωπο να πεθαίνει απ΄τα γέλια; Ντάουν. Ντάουντάουν. Νταουντότερα.

Καμιά φορά, που έχασκε στα τηλεπαραθυρόξυλα, ο Μουστακά
Σωτήρι, γινόταν χαμός. Της Πόπης και της Αφροξυλάνθης.
Της μέθεξης. Ποιά είναι αυτή κυρία μου; Σε σας μιλάω που
ξύνεται τον κώλο σας, και κρυβεσται. Τι κρύβεστε; Αφού όλοι
το ξέρουμε, ρε μαλακομπούκουρα πως κρυφοκοιτάζεις απο την κλειδαρότρυπα..Δεν κρυφοκοιτάζεις; Ε,είσαι μαλάκας, δεν
ξέρεις τι χάνεις. Κι έσπαγε ο κοσμάκης πλάκα. Γελούσε μέχρι
κατουρημού με τον Μουστακά, τον μουσαμά, το αέναο κάδρο,
-ρεφλέξ και τραγελαφόπιτα.Τραγελαφοκαγκελόπορτα.

[Ένα παλιό κειμενάκι για τον Μουστάκα και όχι μόνο. Άλλη εποχή,
άλλοι άνθρωποι.]