ωωωωωωωωωωω! ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΤΙΆ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΑΞΙΔΙΏΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΤΥΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ: "ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ". Διακρίνω μια φιλοσοφική εμβρίθεια, σύμφωνα και με τις ρήσεις του ίδιου του στοχαστή του πιο πάνω κειμένου, με ριζοσπαστικό, συμφιλιωτικό αλλά και τεχνητό χαρακτήρα. Η διαλεκτική του ιδεολογία αποτυπώνει τα βασικά γνωρίσματα της διαλέκτου. Μελετώντας πολλαπλά και επάλληλα τον στρωτό και κάπου μονόπλευρο αντιφατισμό του, διακρίνω μια προσεκτική παλινωδία, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της υπόληψης μιας προσωπικής τέχνης, δημιουργώντας ίσως μεγάλη αντίθεση γνωμών, με άμεση συσχέτιση της μετουσίωσης της εξεύρεσης του βασικού κινήτρου, της ουσίας και της μορφής της έμπνευσης, αναμειγνύοντας τα όλα με το τελικό ντύμα.
Μεταβάλλει ριζικά, αντιστρέφει επακριβώς το νόημα μεταξύ ουσίας και μορφής, διαφοροποιώντας παραστατικά την παρθενικότητά του. Νομίζω πως συμβατικά βγαλμένη η έκφραση, δεν αντέχει σε επιφανειακά κριτήρια γιατί η επεξεργασία του κειμένου έχει κρύψει βαθύτερα το τελικό της νόημα. Μίλησα!
ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟς ΠΩς ΘΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ.
Με είχε πάρει στοκατόπι, ένα φάντασμα και ήθελε να με γαμήσει κι έτρεχα να ξεφύγω αλλά κάτω απ τα πόδια μου ήταν άμμος, μια έρημος φαινόταν μπροστά μου, κι εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, οπότε με φτάνει, γιατί θέλεις να μου τον χώσεις, του λέω, αφού εγώ είμαι αντρας και του δείχνω τα απαυτά μου, μεγάλα, μεγάλα, δεν πειράζει, μου απαντάει, για όλα υπάρχει η πρώτη φορά κι εξάλλου είμαι σίγουρος πως θα σ΄αρέσει κι αν δεν το ξέρεις, σου το λέω εγώ πως στην Ελλάδα όλοι γαμιούνται, ακόμα και ο Λαζόπουλος, τις λες; τον αντίκοψα ο Λάκης έχει μούσια τον φαντάζεσαι να σου παίζει κλαρίνο, ναι έτσι είναι, συνεχίζει, αυτός, ποιος άλλος τον παίρνει; ρώτησα, ευκαιρία να μάθω, ο Σαββόπουλος μου απαντάει, το κάνει με τους μαύρους, μη κοιτάς που κάνει τον σκληρό, έτσι κάνουν όλοι οι πούστηδες και οι περισσότεροι πολιτικοί, δεν βλέπεις στους τοίχους που γράφουν γαμιέται ο Παπανδρέου, έλα στάσου εδώ στην όαση να σε πηδήξω, ενώ πιο πέρα έκλανε μια καμήλα και βρήκα την ευκαιρία μήπως ξεφύγω, να σου την κρατήσω να ξεκαυλώσεις; όχι, μου λέει, δεν μ αρέσουν οι καμήλες, γιατί, ρωτάω εγώ πήγα με μια καμήλα και μου άρεσε, άλλο εσύ, άλλο εγώ, λέει και με ξαναστρώνει στο κυνήγι κι ευτυχώς που άνοιξε ο δρόμος, μια τεράστια έρημη λεωφόρος κι έτσι έτρεχα καλύτερα αλλά ως πότε θα έτρεχα, αυτός δεν έλεγε να παραιτηθεί κι ερχόταν καταπάνω μου με το τεράστιο πέος του να με σημαδεύει κι ενω είχαμε φτάσει στο κέντρο της Αθήνας, ξελαχάνιασα στην πανεπιστημίου, καθώς δίπλα μου ένας έχεζε μπροστά στο άγαλμα του Παλαμά κι όταν τον κοίταξα που σφιγγοταν να τα βγάλει, την τελευταία κουράδα, μου είπε, φίλε δεν υπάρχουν τουαλλέτες κι εδώ άμα χεστείς πρέπει να πας σε καμιά καφετέρια, τάχα να πιεις καφέ, να πληρώσεις δηλαδή κανα τάληρο για να ξαλαφρώσεις! δεν πα να γαμηθούνε όλοι τους, εγω εδώ θα χέζω, καλά, του λέω εγώ, τι να του λεγα, μη χέζεις; αφού αυτός το είχε πάρει απόφαση να χέζει εκεί και το ξανάβαλα στα πόδια, γιατί εμφανίστηκε πάλι το φάντασμα που ήθελε να μου κάνει τη δουλειά κι εγώ δεν ήθελα και τρέχοντας χώθηκα στο τσάκ μέσα στο σπίτι μου και είπα, ουφ τη γλύτωσα, αλλά φευ, τα φαντάσματα τρυπώνουν από παντού και ξαφνικά, γέμισε το δωμάτιο καθρέφτες που δείχναν τον εαυτό μου γυμνό και το φάντασμα κολλητό από πίσω μου αλλά πως γινόταν αυτό, αφού εγώ στεκόμουν εκεί, έβλεπα το θέαμα και μάλιστα καύλωνα κιόλας;
χαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή