ΔΙΕΙΣΔΎΩ

 

διεισδύω

Για τον Γουστάβ Κλίμτ που ζωγράφιζε καθημερινά στο εργαστήρι
του στη Βιέννη, μόνο γυναίκες,
η τέχνη και η ζωή στάθηκαν
δίπλα του. Νέες, ηλικιωμένες, όμορφες, άσχημες, μόνες,ή με
συνοδεία, μεγαλοαστές ή πόρνες,
όλες πόζαραν για τον μεγάλο
καλλιτέχνη.

Ο Κλίμτ ζωγράφιζε τα πάντα για την γυναίκα. Σπανιότατα άντρες
με ενεργό ρόλο. Οι δε λεσβίες του, κυκλοφορούν παντού. Από την
κριτική του αρχιτέκτονα Άντολφ Λόος κρατάω μόνο μερικές
φράσεις: "Κάθε τέχνη είναι ερωτική.Το πρώτο στολίδι είχε ερωτική προέλευση. Το πρώτο έργο τέχνης που ο πρώτος καλλιτέχνης
απεικόνισε πάνω σε ένα βράχο ήταν η ερωτική πράξη:Μια
οριζόντια γραμμή, η ξαπλωμένη γυναίκα. Μια κάθετη γραμμή,
ο άντρας που διεισδύει."

Ίσως φανεί απίστευτο αλλά για τους σημερινούς καλλιτέχνες,
η κοινωνία να είναι περισσότερο καταπιεστική και πουριτανική
\απ ότι την εποχή του Κλίμτ. Σκεφτείτε μόνο, ότι αυτά τα έγραφε
ο Λόος το 1908, εκατό και πλέον χρόνια πριν. Και σήμερα,
πολλούς ανθρώπους να μπαίνουν στο εργαστήρι και να κρύβουν
τα μάτια τους αντικρύζοντας λίγο γυμνό.[αυτοί οι ίδιοι βλέπουν
τσόντα κάθε μέρα].

Δεν μπορώ, ούτε θέλω να δικαιολογούμαι, απλά μερικοί γίνονται ανυπόφοροι και δεν ξέρω τι να τους απαντήσω από την στιγμή
που δεν πείθονται με τίποτε πως το γυμνό, ήταν πάντα απαραίτητο
στην τέχνη. Πολλοί δε απ αυτούς, εκφράζουν την άποψη, πως
και στα κείμενα πρέπει να γίνεται λογοκρισία!

Αυτά παραμένουν άλυτα προβλήματα.