ΩΡΑΙΟΜΕΤΡΊΑ

 

Ένας συγγραφέας αποτυγχάνει όταν οι απόψεις του δεν ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο.

Στο σχολείο, λοιπόν, μας δίδαξαν και πολλά άχρηστα έως επικίνδυνα πράγματα. Ένα από αυτά είναι τα θρησκευτικά μαθήματα που μας έχωσαν σφήνα στον εγκέφαλο μας, την Εβραϊκή μυθολογία, και όλες τις δαιμονοληψίες και δεισιδαιμονίες αυτού του λαού. Τι αποκομίζει ένας μαθητής να διδάσκεται δώδεκα χρόνια την Ιουδαϊκή μυθολογία; Την ηθική εξάρτηση από λιβάνια και καντήλια.

Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τους άλλους, όταν δεν μπορούν ν ακολουθήσουν τη σκέψη τους.

Αν ένας άνθρωπος βρεθεί κατώτερος από το ύψος του, νομίζω πως δεν επανέρχεται. [Είναι αυτό που λέμε, ξέπεσες στα μάτια μου.]

Μερικά πράγματα γίνονται αλλά δε λέγονται. Άρα, πρέπει κάτι να μένει κρυφό. Ας πούμε, ο θεός.

Tόσα πράγματα που έφτιαξα μου φαίνονται πως πήγαν στα χαμένα. Πέτρες, βιβλία, στίχοι, ξανά βιβλία, τετράδια θεάτρου, πίνακες, σκέψεις. Μολυβιές στο χαρτί, τόσα χρόνια, όλα στο χιόνι. Μυθιστορήματα, χιλιάδες σελίδες, πεντακόσια προσχέδια ζωής, νιώθω πως τα παραδίνω όλα στο χάος. Δεν υπάρχει κάποιος που θα τα προσέξει. Ούτε τώρα ούτε στο μέλλον.

Καμιά κρίση ειλικρίνειας δε γλιτώνει τον δημιουργό από τις ανασφάλειες για την τύχη του έργου του. Κι ακόμα, η ζωή αυτή, δεν συγχωρεί τους υπερβολικά ευαίσθητους. Ή δε συγχωρεί κανέναν.

Μια ζωή ζούσα με κόκκους άμμου να κυλάνε γοργά

τώρα φαντάζουν όλα τόσο στατικά, τρομακτικά ακίνητα

ανακάθομαι στο κρεβάτι και ψηλαφίζω στο κομοδίνο

κάπου εδώ ξέχασα μία κλεψύδρα, πρέπει να τη βρω

και να τη γυρίσω...

Ο καιρός πηγαίνω-έρχεται, εμείς έχουμε πάθει ψιμυθίωση σαν κοινωνία ψεύτικη, οι γυναίκες κυκλοφορούν με προκλητικά κολάν-πιο προκλητικό από το γυμνό, σαρκικό ντύσιμο, προτείνω και οι άντρες να κυκλοφορούν με μαύρα κολάν, Κυριακή πρωί στην Αθήνα, γιατί να γκρινιάζεις ο κόσμος μας είναι βελούδινος, απαλός σαν χνούδι νεογέννητου κάκτου, κάποιοι ετοιμάζονται να λουστούν στην πράσινη θάλασσα κι εγώ δοκιμάζω το ελικόπτερο για καινούριες πτήσεις.

Το μόνο που δε μας δίδαξαν, είναι πως να κάνουμε έρωτα. Αυτοδίδακτοι κι εκεί

Κοιτάξτε τώρα: ο Ελύτης απαιτούσε από τους κριτικούς να γράψουν πως ήταν μεγαλύτερος ποιητής από τον Όμηρο. Εγώ να μη απαιτήσω πως είμαι καλύτερος όλων!

Η ταπεινότητα είναι κατώτερο συναίσθημα του ανθρώπου. Ίσως μια παραδοχή της ευφυίας να είναι πιο σωστό. Η ταπείνωση εμπεριέχει εξευτελισμό, ψεύτικον, χριστιανίστικον.

Είσαι σοκαριστικός, μου είπε ένας φίλος και... διαγράφηκε. Μόνος του.

Ηώιππος ξύλινην τε γλώτταν εποίει, πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις, Έλλησι τοις Τρώοις συν Αθηνά χαριστήριον, Δουρείω ίππω τη συμβουλή κελεύων, ίνα ή τα δε εσαεί υπό Έλλησι ή εκείνα πάντα υπό Γερμανίοις γέννηται, ότι τοίσι μάγισσοι περί των πάντων πρηγμάτων, ούτε γαρ ηδύ ούτε αγαθόν εστί, το δε πλήθος φέρει γνώμη αλλά τις ρητορεύει;

Έφτιαξα μια λέξη: ωραιομετρία. Έψαξα στα λεξικά δεν την βρήκα.

Στην ουσία βαριόμαστε να είμαστε πάντα μαζί, κολιτσίδα. Όχι μόνο στο ερωτικό, πόσο δε μάλλον στις μακρινές συναντήσεις, όπως είναι αυτές εδώ μέσα- εξ ου και οι γνωστοί δεν θα υπάρχουν για πάντα. Οι άγνωστοι περνάνε και φεύγουν σαν σύννεφα του Καλοκαιριού, σαν νοσταλγικές μνήμες, τάχα, αγάπης. Περίεργο πράγμα οι άνθρωποι- αν κι αυτό δεν έπρεπε να το γράψω.

Τι είναι το ταλέντο, είπα αργά. Είναι το κουστούμι ενός αιχμαλώτου, απάντησα. Είναι μια πανοπλία ανώτερου ενστίκτου.

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να τρίζει μια πόρτα. Γι΄αυτό ο τελευταίος να την κλείσει οπωσδήποτε. Ή να την ανοίξει τελείως.

Καλό. να σπάζουν τα τζάμια από το γέλιο-ενδιαφέρουσα κωμική εικόνα!

Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ ότι πιστεύαμε.

Οι πραγματικά ωραίοι άντρες, οι γόητες, είναι και ωραίοι μέσα τους. Έχω γνωρίσει μερικούς κακούς, ελάχιστους. Μιλάμε γι αυτούς που γνωρίζουν πως είναι ωραίοι! Οι περισσότεροι έχουν ένα σπάνιο χαμόγελο.

Βαριέμαι το μέτριο, λυπάμαι για τους ανέραστους, κι αυτούς που δε θα μάθουν να λεν ούτε αντίο.

Πόσες λέξεις υπάρχουν με τρία γράμματα που ν αρχίζουν από ωμέγα; μόνον έξι. Μου αρέσει το Ω-μέγα περισσότερο από το όμικρον, τόσο που σκέφτομαι να το ζωγραφίσω ή να το τοποθετώ ανάποδα στις γραφές. Περιστρέφοντας το, αριστερά θα έχω ένα έψιλον, ανάλογα τη γραφή, μπολτ, ταιμς, ελβέτικα κλπ. ή ένα τρία. Ολοκληρώνοντας τις περιστροφές προς τα δεξιά, έχουμε πρώτα ένα ανάποδο Ωμέγα και τέλος ένα ανάποδο τρία.

Θα υπάρχει κι άλλη εξήγηση για την αγάπη μου προς το Ωμέγα. Ίσως επειδή είναι τελευταίο, η γοητεία του τέλους, ίσως γιατί θυμίζει καλλίπυγη γυναίκα.

Καλύτερα θα ήταν να ορίζω εγώ τις τύχες σας γιατί είμαι πιο δίκαιος. Στο δρόμο όμως με τύφλωσαν οι άρχοντες και οι αρχόντισσες και ως Οιδίπους εκλιπαρώ την επιείκεια σας.

Πολύ ησυχία.. κυκλοφορεί. Ας ρίξουμε μια μολότοφ. Έχω μια απορία: Γιατί οι άντρες επιβεβαιώνουν συνέχεια [αενάως] πως, οι γυναίκες τους είναι τρελές;

Πραγματικά, όλοι οι άντρες, ιδιαίτερα οι παντρεμένοι συνέχεια αυτό πιπιλίζουν: Ας την αυτή είναι τρελή, μην την ακούς.

Γραμμένες σκέψεις.