Ένα
σκληρό σύννεφο
νύχτα του Νοέμβρη που δεν είχαμε να πούμε
τίποτα σπουδαίο φίλε
-κάποιους Νοέμβριους το δυο χιλιάδες δώδεκα
σβήνοντας την κάφτρα του τσιγάρου στα χείλη των βράχων
κλαίγοντας ή αποσιωπώντας, ό,τι
το σλιπ ήταν βραχνό, κρυμμένο κάτω από τη μασχάλη
σκουπίζοντας
τον ιδρώτα χρεωμένης πουτάνας τα δίφραγκα.
Δύο ανέπαφα σύννεφα χρέωσαν την απελπισία μας
και τι ωραίο θα ήταν απόψε να γεννιόμαστε!
Χωρίς ν αφήσουμε ίχνος
-όπως ρεύομαι ή χρεώνομαι
το κρυμμένο μυστικό ενός Δυτικού σκύλου
που η μυρουδιά του χνώτου να κλέβει την παράσταση
για να πούμε πως εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους
Χωρίς ίχνος απελπισίας θα ήταν ωραίο
να γεννιόμαστε απόψε, φίλε.
Καλησπέρα Κώστα. Από τις ποιητικές σου αναφορές και αυτό. Καλό θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ φίλε μου.
Καλησπέρα Τζον. Ποίηση γράφω στα δύσκολα.
Διαγραφή