Διαφορά ΧΩΡΊΣ Κολακεία

Θα πω μερικές αλήθειες που θα πικράνουν πολλούς.
Ο Σολωμός ήταν ποιητής. 
Ξέρετε τι μου άρεσε;  Κι ο Παλαμάς. Μέγιστη προσωπικότητα 
Ο Παπαδιαμάντης.. [ρε γαμώτο, αν δεν είχε αυτό το κόλλημα με το παπαδαριό !] Νομίζω ότι αυτός και ο Δοστογιέφσκι και ο Καζαντζάκης υπήρξαν από τους πιο άνεκρους ανθρώπους.
Να σου πω μια άλλη αλήθεια;  μου φαίνεται απίστευτο το όνειρο του Καζαντζάκη να φτιάξει έναν Χριστιανισμό, πίσω απ τον χριστιανισμό. Πάντως τον συμπαθώ για την λεξιθηρία του. Η φιλοσοφία του τρέμει. Ο,τι είναι πίσω από μένα μου αρκεί.

Ότι αγαπάμε είναι και δύσκολο. Αν πω ότι δε μου άρεσε το γράψιμο της Μάργκαρετ Μίτσελ θα ήμουν ψεύτης. Ξέρεις όμως ο Στάινμπεκ και να μην αδικήσω τον Όμηρο-αν κι αυτός ανήκει στη μυθολογία- τον Όσκαρ Ουάιλντ κι ακόμα τον Τζέιμς Τσοις.
Κοίταξε, ότι αγαπάμε είναι και δύσκολο.
Κοίταξε, ο Αγγελόπουλος δεν ήταν μαλάκας, πέθανε σε μια διαδρομή του χρόνου που βλαστήμησα να βλέπω τ ατέλειωτα πλάνα, μη νομίζεις πως εγώ ήρθα από το πουθενά!
Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν πως είναι βασιλικότεροι του Βασιλέως για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση που δε μου αρέσει. Ας πούμε πως ο Όργουελ είχε δίκιο και με τη φάρμα και με το 1984. Μιλώντας εν τω μεταξύ, ξέχασα τον Δον Κιχώτη. Μαεστρία του είδους! σιγά τον γραφιά εγώ. Νομίζω πως ο Θερβάντες πρέπει να είχε πάρει ένα άγνωστο φάρμακο.
Από τους φιλοσόφους, ας το πούμε έτσι μου αρέσει ο Νίτσε, όχι γιατί ήταν άρρωστος ή ο Καριωτάκης από τους ποιητές, μόνο και μόνο για την απίστευτη ειρωνεία τους είδους μας! Και, ίσως, αυτός ο παγκόσμιος Τένεσι Ουίλιαμς.

Εμένα, να σου πω, αυτές οι μαλακίες που λέτε συνέχεια για τους προγόνους και τη σοφία τους ποσώς με ενδιαφέρει. Βεβαίως τους έχω αξιολογήσει αλλά δεν τους λιβανίζω. Εν οίδα ότι ουδέν οίδα, δε σημαίνει τίποτα πια. Σήμερα σημαίνει κάτι αυτό που ξέρω, αυτό που γνωρίζω, άρα η Σωκράτεια φιλοσοφία έχει τελειώσει; κατέχω αυτό που γνωρίζω πρέπει να είναι το ρητό του σύγχρονου ανθρώπου, ο αγνωστικισμός είναι αρωγός του κακού κόσμου που φτιάξαμε μέχρι σήμερα.
Εγώ, ξέρεις τι γουστάρω; Οιονεί να έχεις επιχειρήματα να με αντιμετωπίσεις. Αυτή είναι δημοκρατία, να μου πεις με επιχειρήματα το αντίθετο. Έχεις τα κότσια ρε μαλάκα να σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον; ο κόσμος δεν είναι ότι νομίζεις εσύ. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Ξέρω ότι φοβάσαι μη χάσεις τα κεκτημένα. Μη χάσεις το στρέμμα γης που σου παραχώρησε η πατρίδα, μη χάσεις τον τάφο σου. Μπορεί να σου φαίνεται αχρείο αλλά δεν είναι. Αισχίνη ουκ αισχίνει, είπε ο Δημοσθένες αλλά δε σημαίνει πως είχε πάντα δίκιο. Εμείς μπορούμε να είμαστε καλύτεροι εκείνων.
Αυτή η ευθυνοφοβία που αποκτήσαμε σαν λαός είναι η καταστροφή μας. Μας καπέλωσαν παγκοσμίως οι Σώκρατες λες και εμείς είμαστε τα σώβρακα τους, το απαύγασμα δηλαδή μιας πεπερασμένης φιλοσοφίας. Πιθανώς ο Αριστοτέλης που στήριξε όλον τον Δυτικό πολιτισμό, εγώ δε ντρέπομαι να το λέω, πίσω από την μεγαλοφυέστατη πολιτική των Ελλήνων στηρίχτηκε όλο το δόγμα του σύγχρονου πολιτισμού, και η χείριστη , τάχα, μονοθεϊστική ταυτότητα των πραγμάτων. Αντιτάσσομαι των πραγμάτων.
Ξέρετε, οι άνθρωποι είναι πολύ εύκολο να σου πουν, ποιος είσαι εσύ ρε μαλάκα που το λες αυτό; Ο Ηράκλειτος είπε έτσι! Ότι τα πάντα ρει! μπορείς εσύ να πας κόντρα σ αυτό; Όταν απαντήσεις ότι μπορώ, δεν έχουν τι να σου απαντήσουν. Εγώ μπορώ να ισχυριστώ ότι τίποτε δεν ρει.
Κοίταξε τώρα! μπορώ να συγκρουστώ με τον Επίκουρο, τον φιλόσοφο των ηδονών, να πω πως αρχή του κόσμου δεν είναι η ηδονή και θα το κάνω αν το συμπεραίνω. Σ αυτόν τον καινούργιο κόσμο που ζούμε ο Αϊνστάιν είναι μετριοπαθής, ο Μάρκ Ζούκεμπεργκ μεγαλοφυής. Κατά βάθος είμαι μετριοπαθής, ή επιεικής με τον άνθρωπο. Αίφνης δεν υπάρχει πια κανένας Αλέν Ντελόν, καμία Βουγιουκλάκη να απειλεί τη σοβαροφάνεια μας. Ξέρεις, σου λέω μερικά πράγματα που σκέφτομαι κι αν δεν συμφωνείς εγώ είμαι εδώ για να τα κουβεντιάσουμε.
Μέσα σε όλο αυτό αποκτήσαμε σαν έθνος τη μικρότητα. Το κατάλαβα αυτό όχι όταν γνώρισα τον Καρούζο ή τον Ρίτσο αλλά όταν είπα πως ο Καζαντζάκης δεν ήταν ποτέ άθεος! Φευ! επαναστατήσανε οι θρήσκοι. Ελέω μιας πραγματικότητας. Την ανάγκη πραγματικότητα δε θέλω να την κάνω. Υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε να μην κρίνω τον Καζαντζάκη! γιατί θεωρούν πως εγώ είμαι ο μικρός να μιλάω για τα λάθη του παππού μου! Γι αυτό σας λέω μερικές φορές πως είστε ανόητοι.

Υπάρχουν όντως άνθρωποι σπουδαίοι. Νομίζω, όμως, πως πίσω από αυτό είναι η αρχική έννοια ν αποδείξουμε την επιβολή του είδους. Ποτέ δε μου άρεσε ο Οιδίποδας σαν ήρωας, ούτε η Μήδεια, δεν ξέρω τι βρίσκουν οι φίλοι μου επαρκές σ αυτή την τραγωδία. Κατά βάση συμπαθώ τον Σίσυφο, ίσως εδώ ο αρχαίος Ελληνικός μύθος έσβησε την απολυτότητα. Οι Γάλλοι είναι μυστήριος λαός, ηττοπαθής και μαλάκας.  Ιστορικά, μπορεί να βγάλουν από Ναπολέοντα μέχρις Ασάρ.

Δε νομίζω πως είναι εύκολο οι μικροί άνθρωποι να πούνε την αλήθεια. Απλά γιατί δεν την ξέρουν. Το χείριστο της πραγματικότητας είναι αυτό που δεν μπορούμε να χειριστούμε.

Παρακάμπτω ατέγκτως τη δυσφορία.
Γνωρίζω πως οι περισσότεροι θα πουν έχω άδικο.
Γιατί άραγε;