 |
| Η ΧΑΡΆ ΤΗΣ ΖΩΗΣ [Λεπτομέρεια] |
Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ Της Γης
Αρχίζοντας αυτή τη δουλιά, να ζωγραφίσω δηλαδή την
Φιλοξενία της γης, δεν είχα ακριβώς κατά νου τι
θα έφτιαχνα.
Μια ακαθόριστη ιδέα, μερικά συγκεχυμένα
σχεδιάσματα του μυαλού μου, μπροστά στον
άδειο καμβά, και προτού
τραβήξω την πρώτη γραμμή ξανακάθισα με το
μολύβι στο στόμα
όπως ο μαθητής που συλλογιέται
να θυμηθώ το μάθημα της
Ιστορίας.
Πάντα με συναρπάζει η Ιστορία.
Διάβαζα και διαβάζω μετά μανίας για όλους και για όλα.
Η σκέψη από πού ήρθαμε και που πηγαίνουμε, ο τρόπος που έγιναν όλα αυτά μέχρι τώρα μπορούν να αποτυπωθούν
σε έναν πίνακα; Όχι. Άρα θα φτιάξω μια σειρά έργων που
θα λένε κάτι γι αυτή τη γενικότητα; Κάτι για την Φιλοξενία
της Γης; Ο τίτλος μου άρεσε, τον βρήκα, τον έψαξα τις ώρες
που άρχισα να βάζω τα χρώματα στην παλέτα και
ασυναίσθητα δεν πήρα τα πινέλα αλλά την σπάτουλα.
Έτσι μου φάνηκε καλύτερα να ξεκινούσα αυτή τη δουλιά.
Στρώθηκα στη δουλιά, σχεδίασα γρήγορα πρώτα το προφίλ
ενός άντρα, ένα χέρι να του πιάνει το μάγουλο, μια αγωνία αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του, δεν ήθελα να είναι κάποιος συγκεκριμένος άντρας, απλά ένας άντρας, σύγχρονος ή παντοτινός και δίπλα του κολλημένο το άλλο
του μισό, δηλαδή μια γυναίκα που κι αυτή
δεν είναι κάποια συγκεκριμένη.
Τοποθέτησα τις φιγούρες αυτές στο δεξιό μέρος και προς
την άκρη, ήθελα να έχω πολύ χώρο ελεύθερο αριστερά που
τον χρειαζόμουν για το χάος, για το κενό που μένει
ανιστόρητο στη ζωή μας.
Εκεί δούλεψα ένα άλλο μεγάλο πρόσωπο που πολλοί θα
έλεγαν πως είναι του θεού αλλά εγώ που δεν πιστεύω
σε θεούς, άφησα αυτή την πλάνη τους, των ανθρώπων
δηλαδή, να κυριαρχεί πάνω τους αφού οι
περισσότεροι έτσι ήθελαν: να πιστεύουν
πως τους γέννησε κάποιος θεός!
ενός άντρα, ένα χέρι να του πιάνει το μάγουλο, μια αγωνία αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του, δεν ήθελα να είναι κάποιος συγκεκριμένος άντρας, απλά ένας άντρας, σύγχρονος ή παντοτινός και δίπλα του κολλημένο το άλλο
του μισό, δηλαδή μια γυναίκα που κι αυτή
δεν είναι κάποια συγκεκριμένη.
Τοποθέτησα τις φιγούρες αυτές στο δεξιό μέρος και προς
την άκρη, ήθελα να έχω πολύ χώρο ελεύθερο αριστερά που
τον χρειαζόμουν για το χάος, για το κενό που μένει
ανιστόρητο στη ζωή μας.
Εκεί δούλεψα ένα άλλο μεγάλο πρόσωπο που πολλοί θα
έλεγαν πως είναι του θεού αλλά εγώ που δεν πιστεύω
σε θεούς, άφησα αυτή την πλάνη τους, των ανθρώπων
δηλαδή, να κυριαρχεί πάνω τους αφού οι
περισσότεροι έτσι ήθελαν: να πιστεύουν
πως τους γέννησε κάποιος θεός!
Η Φιλοξενία της Γης υπονοεί πως από κάπου ήρθαμε
εδώ, κάποιοι κατά τη γνώμη μου και άλλων πολλών
μας έσπειραν εδώ κι έφυγαν, χάθηκαν στη δική τους γη.
Στη δική τους πατρίδα. «Δε σκέφτηκες ίσως ποτέ
τι είναι πατρίδα» λέει δια μέσου του Βαν Γογκ
ο Σουβέστρ στον «Φιλόσοφο κάτω απ τις στέγες» και
αραδιάζει όλα αυτά που είναι η πατρίδα.
«Πατρίδα είναι ότι σε περιβάλλει, ότι σε
μεγάλωσε και σε έθρεψε, ότι αγάπησες,
αυτά τα χωράφια
που βλέπεις, τα δέντρα, αυτά τα σπίτια,
αυτά τα κορίτσια που περνούν κει κάτω γελώντας.
Πατρίδα είναι οι νόμοι που σε προστατεύουν,
το ψωμί που ανταμείβει την εργασία σου,
τα λόγια που λες με τους άλλους, η χαρά και η λύπη
που σου προκαλούν οι άνθρωποι κι όλα
αυτά που ανάμεσα
τους ζεις.»
εδώ, κάποιοι κατά τη γνώμη μου και άλλων πολλών
μας έσπειραν εδώ κι έφυγαν, χάθηκαν στη δική τους γη.
Στη δική τους πατρίδα. «Δε σκέφτηκες ίσως ποτέ
τι είναι πατρίδα» λέει δια μέσου του Βαν Γογκ
ο Σουβέστρ στον «Φιλόσοφο κάτω απ τις στέγες» και
αραδιάζει όλα αυτά που είναι η πατρίδα.
«Πατρίδα είναι ότι σε περιβάλλει, ότι σε
μεγάλωσε και σε έθρεψε, ότι αγάπησες,
αυτά τα χωράφια
που βλέπεις, τα δέντρα, αυτά τα σπίτια,
αυτά τα κορίτσια που περνούν κει κάτω γελώντας.
Πατρίδα είναι οι νόμοι που σε προστατεύουν,
το ψωμί που ανταμείβει την εργασία σου,
τα λόγια που λες με τους άλλους, η χαρά και η λύπη
που σου προκαλούν οι άνθρωποι κι όλα
αυτά που ανάμεσα
τους ζεις.»
Μερικές φορές όλα μου φαίνονται μεγάλα,
μεγαλόφωνα και δύσκολα γιατί εγώ νιώθω
χωρίς πατρίδα, ότι δεν είμαι
δηλαδή από κάπου και πως υπήρχα πάντα σε
όλο αυτό το χάος!
Όλα αυτά δεν είναι και πολύ εύκολο ή σχεδόν
ακατόρθωτο θα λεγα να τα αποτυπώσεις σε έναν
πίνακα ζωγραφικής.
Χρειάζονται και τα λόγια κι ας λένε οι άλλοι πως ο
ζωγράφος δεν επεξηγεί τα έργα του.
Για να γίνεις καλύτερος στη ζωή, χρειάζεται, μελέτη,
χρειάζεται όραμα, πρέπει να σκεφτείς αν πραγματικά
έχεις κάποιο χρέος και πόσοι άνθρωποι μπορούν να
σκεφτούν γι αυτό χωρίς μικρότητα; Οι περισσότεροι
λένε απλά εγώ δε θα σώσω τον κόσμο.
μεγαλόφωνα και δύσκολα γιατί εγώ νιώθω
χωρίς πατρίδα, ότι δεν είμαι
δηλαδή από κάπου και πως υπήρχα πάντα σε
όλο αυτό το χάος!
Όλα αυτά δεν είναι και πολύ εύκολο ή σχεδόν
ακατόρθωτο θα λεγα να τα αποτυπώσεις σε έναν
πίνακα ζωγραφικής.
Χρειάζονται και τα λόγια κι ας λένε οι άλλοι πως ο
ζωγράφος δεν επεξηγεί τα έργα του.
Για να γίνεις καλύτερος στη ζωή, χρειάζεται, μελέτη,
χρειάζεται όραμα, πρέπει να σκεφτείς αν πραγματικά
έχεις κάποιο χρέος και πόσοι άνθρωποι μπορούν να
σκεφτούν γι αυτό χωρίς μικρότητα; Οι περισσότεροι
λένε απλά εγώ δε θα σώσω τον κόσμο.
Στέκομαι πραγματικά με σεβασμό στην συναρπαστική αυτή υπαρξιακή αναζήτηση Κώστα. Σε αυτήν την αναζήτηση που συναντά την τέχνη και συγκεκριμένα αυτήν της ζωγραφικής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒούλιαξα στους στοχασμούς σου, στις παραδοχές σου. Δεν έχει σημασία τώρα η όποια επιστημονική στήριξη. Σημασία έχει η αναζήτηση, το ψάξιμο. Η σύνδεση με την ζωγραφική. Και εκεί που μένω είναι αυτό που αναφέρεις:
"Η φιλοξενία της Γης"
Τίποτα δεν μας ανήκει! Περαστικοί είμαστε στον κόσμο αυτό και έτσι οφείλουμε να νιώθουμε. Μπας και μπορέσουμε να τον σεβαστούμε.
Εξαίρετοι όλοι οι πίνακες που συναντούν αυτό σου το έργο φίλε.
Καλησπέρα.
Τζον είναι πράγματα που τα σκέφτομαι παιδιόθεν κι όσο μεγαλώνω, φυσικά οι τεκμηριώσεις μου αυξάνουν πάνω στα συμπεράσματα, μικρά ή μεγάλα. Νομίζω πως ο άνθρωποι που δεν αναζητούν και δεν αγωνιούν για τις καταστάσεις αυτού του κόσμου να είναι οι λιγότεροι. Καλησπέρα φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή