Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ



Ο καθένας ότι έχει πουλάει. Και ο έξυπνος αγοράζει. Αν το καλοσκεφτείς εύκολο είναι να αγοράσεις ένα κορμί- απλά δεν το ξέρεις όταν είσαι νέος. Μπορεί να φαίνεται ωμό και ίσως όχι τόσο κομψό για να ξεκινήσεις
Δεν ξέρω αν μπορούμε ν αγαπήσουμε ταυτόχρονα δυο ανθρώπους με την έννοια πως πρέπει να πείσουμε γι αυτό τον εαυτό μας, χωρίς να υποκριθούμε. [Λέμε εδώ ερωτικά.] Δεν είναι και τόσο εύκολο όσο κι αν θέλετε να το ξεπεράσετε γιατί, εντάξει, όλοι είμαστε υπεράνω αλλά κάπου στο βάθος υπάρχει τελικά μια αλήθεια.
Νομίζω, πως η ζωή δεν είναι ένα εύκολο πράγμα. Όσο κι αν ακόμα και ο Αριστοτέλης είπε, οριακά πως μπορούμε να την αλλάξουμε.
Αν θέλουμε να σοκάρουμε την παγκόσμια κοινότητα, μπορούμε απλά να πούμε πως ο Καβάφης ήταν ένας άντρας που τον έπαιρνε. Τίποτε παραπέρα. [Ένας άντρας που γαμιέται, είναι ένας άντρας που γαμιέται όπως και να το κάμεις.]
Ο Τζόις έγραψε πως " πουθενά δεν είναι χειρότερα από εδώ." Περίπου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Εκατό χρόνια μετά, συνεχίζουμε να λέμε πως πράγματι δεν υπάρχει χειρότερο μέρος για να κατοικήσεις από τη γη. Κι όμως εμείς δεν έχουμε καμιά άλλη επιλογή. Είμαστε γήινοι.
Πάντων δε των ωραίων πραγμάτων, έπεται η θλίψη.
Αλλά τώρα, ετοιμάζω ένα σπέσιαλ ουζάκι για να διασκεδάσω, επειδή με πρόδωσε η κουφάλα! [Είναι όντως άσχημο να νιώθεις προδομένος.] Θα βάλω τους πιο εκλεχτούς μεζέδες! καβουράκια που έχω στο ψυγείο μου, ντοματούλα, αγγουράκι, λίγο καραβίδα από προχτές.. Λοιπόν, μάγκες μη μασάτε η ζωή είναι πολύ λίγη για να τη σπαταλάτε σε μαλακίες.
Δεν πάω εγώ σε κήπους που δε με θέλουν.. Παρέα με κηπουρούς που δεν ξέρουν να κλαδεύουν...
Δεν μπορούμε να ζωγραφίσουμε καλύτερα από τον Πικάσο.. Μάλιστα. Το είπα κι αυτό
Τα χρόνια που είσαι νέος αφήνουν τη μεγάλη σφραγίδα τους επάνω σου σαν άνθρωπος. Αυτό ισχύει για όλους πόσο δε μάλλον για τους καλλιτέχνες και δη τους μεγάλους. Ο Πικάσο φρόντισε περισσότερο απ όλους την υστεροφημία του που διαγραφόταν από τα παιδικά του χρόνια σαν κάτι πολύ σημαντικό
Ένα μεγάλο ενδιαφέρον στην άκρη του μυαλού του, ήταν πως θα κατόρθωνε να έχει τον έλεγχο της ζωής του. Άνοιγε και έκλεινε την παλάμη του δεξιού χεριού και υπέθετε πως θα μπορούσε να την κρατάει εκεί μέσα σαν μια πεταλούδα. Μόνο που η ζωή δεν ήταν πεταλούδα.
Θα πρέπει να περάσουν, τουλάχιστον εκατό χρόνια από το θάνατο μας για να
μιλήσουν για μας και τα έργα μας.
Φτάσαμε στην άκρα του τάφου σιωπή. Κανείς δε μιλάει. Και τι να πει; Μερικοί εδώ μέσα εμφανίζονται σαν κομήτες, αμολάνε την ουρά τους και φεύγουν. Δεν έχουν κάτι να προσθέσουν σ΄αυτή τη ζωή. Μου αρέσουν αυτοί, ζητάνε τη φιλία και ούτε που ξαναεμφανίζονται και λέω εγώ γιατί ήρθαν; Περίεργη μου φαίνεται η στάση τους, είναι κάποιοι που δεν έχω μιλήσει πότε μαζί τους.
Αν είσαι κλεισμένος στα σκοτάδια
έξω νομίζεις πως είναι πάντα νύχτα.
Στην ουσία δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ακριβώς. Παρ όλα αυτά τα καταφέρνουμε στα βασικά. Στον έρωτα, παρ ότι θέλαμε να τον κάνουμε όπως θέλουμε ποτέ δε βρήκαμε την τέλεια λύση. Στην πολιτική είμαστε μια ζωή αντιμέτωποι- αυτή κι αν είναι συνεννόηση. Στην πραγματικότητα μόνο η εξέγερση μας ενώνει. Γι αυτό τώρα όλοι είμαστε μόνοι μας: επειδή δεν μπορούμε να επαναστατήσουμε.
Τρίχες. Όλες οι δημοσιεύσεις σας είναι για τον κάδο ανακύκλωσης.
Τα πράγματα δεν είναι ούτε στην υπερβολή πόσο μάλλον στην ουσία. Η Κική Δημουλά, ποιήτρια και Ακαδημαϊκός, είπε κάποιες ωμές αλήθειες για τους μετανάστες. Τα λόγια της δεν είναι θέμα δικαίου ή άδικου, δεν είναι καν δικαιολογία ο τίτλος που της έχουν αποδώσει- μεγάλη ποιήτρια, ούτως ώστε να της αποδοθούν μεγαλύτερες ευθύνες από εκείνες της γυναικούλας της Κυψέλης που εκστομίζει καθημερινά ρατσιστικές εκφράσεις γι αυτή την κατάσταση που σίγουρα είναι πιθανώς η χειρότερη που έχει υπάρξει στη χώρα μας. Επί της ουσίας έχουμε δεχτεί τεράστιο πλήγμα στο πολιτιστικό και πολιτισμικό σκέλος, σαν λαός και δεν είναι εύκολο να κατηγορήσει κανείς κάποιον που καταφέρεται με βαριές λέξεις για το θέμα της μετανάστευσης, όταν αντικρίζει καθημερινά τη χαώδη κατάσταση, την απελπιστική θέση αυτών των ανθρώπων- ποτέ δε θυμάμαι τόσους ανθρώπους να ψάχνουν μανιωδώς στους κάδους απορριμμάτων- την ανημπόρια της πολιτείας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, οπότε φτάνουμε στο σημείο να εξαναγκάζουμε το σύνολο των ανθρώπων να καταφέρονται, ιδιωτικά τουλάχιστον, αν όχι δημόσια, εναντίον των μεταναστών. Και στο κάτω της γραφής, σε κανέναν δεν αρέσει, νομίζω, να έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με ανθρώπους που κοιμούνται στα παγκάκια, με ζώα που αφοδεύουν ασύστολα όπου μπορούν, με απερίγραπτη ζητιανιά, με κακόγουστα έως ανόητα μηνύματα από τους πολιτικούς παράγοντες και τέλος πάντων με όλα αυτά τα απαράδεχτα που συμβαίνουν στην Ελληνική κοινωνία.
Δεν έχω μελετήσει επαρκώς την Κική Δημουλά για να έχω μια εμπεριστατωμένη γνώση για τον ποιητικό της λόγο. Διάφορα αποσπάσματα που έχουν βρεθεί στο δρόμο μου, δεν μου δημιούργησαν συναισθηματικά κίνητρα για να τη διαβάσω. Κατά βάθος, πιστεύω πως είναι μια συνηθισμένη γυναικεία φωνή όπως πάμπολλες άλλες στη χώρα μας και πως υπερβάλλουν οι όποιες συγκρίσεις με αντίστοιχα μεγάλα αντρικά ποιητικά μεγέθη στη χώρα μας.
Δεν μπορώ να πω, πως ήμουν ποτέ ένθερμος οπαδός των εορτών και των συν αυτών επακόλουθα. Ιδιαίτερα οι Χριστιανικές γιορτές μου φαίνονται αρκούντως καταθλιπτικές. Τι να γιορτάσεις μέσα σ αυτή τη μαυρίλα; όλο πένθος και δυσαρέσκεια, κεριά, λιβάνια παπάδες, ψαλμωδίες για φτωχά μυαλά.
Κατέβηκα μια βόλτα στην πλατεία. Πλατεία Εξαρχείων. Ερημία. Τα μαγαζιά όλα κλειστά, μόνο ο Κάβουρας και ο Τούρκος ανοιχτά και στη Θεμιστοκλέους μια γκόμενα με το σκύλο αγκαλιά αργουλιάζουν. Δίπλα κάποιος Εβραίος; φωνάζει χίλιες φορές κύριε ελέησον καπνίζοντας μπάφο. Σκέφτομαι τι θα απογίνουν οι γνήσιοι Αθηναίοι όταν φύγουν μονομιάς από την πόλη όλοι οι βλάχοι.
Σκόρπιες σημερινές σημειώσεις. [Ωραίο είναι να σημειώνεις στις άκρες των βιβλίων.] Ας πούμε, ένα βρώμικο βιβλίο δεν πιάνει ποτέ σκόνη, μια γυναίκα έλεγε πως και το σεξ είναι βρώμικο. Σε σχέση με κάποιον τίτλο, πιθανώς η αξία της αντίρρησης. Ο άντρας μετά την εκσπερμάτιση,-λέξη κι αυτή!- νιώθει αιχμάλωτος, λέει ο παππούς Φρόιντ και ο Τζον Ρολς με τη θεωρία της δικαιοσύνης του θεωρείται ο σημαντικότερος άνθρωπος της πολιτικής φιλοσοφίας. Δεν τον έχω διαβάσει, κάπου σπαρτά, εδώ κι εκεί. Και, τελευταία: στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογέννεση, λέει ο Σεφέρης κι εγώ από κάτω, διαφωνώ.
Λοιπόν…το σκέφτηκα καλά για όλους εμάς εδώ μέσα: Τι ωραία που είμαστε φίλοι και δεν είμαστε εραστές! Φαντάζεστε να ήμασταν...
Τελικά το συμπέρασμα μου είναι οριστικό:όταν είσαι νέος δε βλέπεις το λόγο να ζούνε οι γέροι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Η Νεκρή Φύση είναι παράσταση και σύμβολο του απολύτως εφήμερου. Τα εικονιζόμενα προαναγγέλλουν έναν απελπιστικά περιορισμένο βίο. Οι κρεμα...