Δεν υπάρχει κάτι μοναδικό στην ανθρώπινη ζωή-όλα είναι μια σαδιστική επανάληψη. Σήμερα κερδίζω εγώ, αύριο χάνεις εσύ. Στην πραγματικότητα χαμένος πάντα μέσα σε μια δίνη καταστάσεων, η ιστορία αποδεικνύει την επαναλαμβανόμενη κίνηση του εκκρεμές, κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη μέγγενη. Το σφίξιμο είναι αργό, βασανιστικό, το καταλαβαίνεις αρκετά μεγάλος για να σοφιστείς πως να προλάβεις να ξεγελάσεις την ύπαρξη, για να ξεγελάσεις τον μεγάλο νικητή που είναι ο θάνατος μιας παράξενης ουτοπίας: πως είναι δυνατόν να ζεις για πάντα; ο τρόπος μιας καθημερινής πραγματικότητας που την μεγαλώνουν τα γεγονότα, ένας σκύλος έφαγε έναν άνθρωπο, μια κότα γέννησε ένα αυγό, ο Αντεντοκούμπο ανανέωσε το συμβόλαιο του έναντι πεντακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων, κάποιος φτωχός ποιητής αυτοκτόνησε. Βέβαια, όλα αυτά για να τα καταλάβεις είναι απεριόριστα δύσκολο, οι περισσότεροι των ανθρώπων αντιλαμβάνονται μόνο μια κίνηση: πως υπάρχουν για να βγάζουν χρήματα, να παράγουν δηλαδή μια ενέργεια εργοστασίου, ενός φουγάρου εργοταξίου που όταν κινδυνεύουν να πεθάνουν θυμούνται πως αυτό ρυπαίνει το περιβάλλον. Υποστηρίζω πως η ύπαρξη είναι τρομακτικά αδύναμη, μέσα σ έναν τόσο ανόητο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου