Για να αρέσεις στους άλλους πρέπει ν αρέσεις στον εαυτό σου. Πόσο μάλλον για την αγάπη. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου μπορείς ν΄αγαπήσεις τους άλλους; Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν τους αρέσει ο εαυτός τους; Άνθρωποι που δεν αγαπάνε την ύπαρξή τους; Και για ποιους λόγους άραγε; Όλο ερωτήματα είμαι. Καλό βράδυ.
Τώρα, ετούτο μόνο κακόγουστο αστείο μπορεί να είναι:Η Ελλάδα είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Νότιας Ευρώπης και επίσης στην 25η θέση των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου! Αν πάρουμε σαν παράδειγμα τη φτώχεια που κυριαρχεί εδώ-φανταστείτε τι συμβαίνει στη Ζιμπάμπουε. Δεν ξέρω πως υπολογίζουν τον πλούτο μιας χώρας οι στατιστικές. Ο Καπιταλισμός βέβαια ξέρω: πως θα κάνει φτωχότερους τους πολλούς ανθρώπους.
Δεν ήθελα να πάω πουθενά, σκόρπιος σαν πεταμένο βιβλίο, πήρα πάλι τους δρόμους.
Φίλες και φίλοι ξέρω πόσο σας αρέσει η ποίηση. Οι Έλληνες είμαστε λαός ποιητικός, όλοι γράφουμε. Μερικές φορές όμως καταντάει βαρετό. Νομίζουμε πως θα γίνουμε όλοι Όμηροι και είμαστε όμηροι με μικρό βέβαια, φυλακισμένοι κατά κάποιον τρόπο μεγαλόπνοων ιδεών, επειδή γράψαμε μιας πεντάρας λόγια. Φαίνεται πως θεωρούμε την ποίηση εύκολο λόγο.
Δεν ξέρω αλλά θα πω κάτι εδώ που με εκφράζει όταν γράφω ποίηση:[επειδή χρησιμοποιώ σχεδόν όλα τα είδη του λόγου] Νιώθω την ποίηση σαν μια άλλη απέραντη δύναμη, κάτι που με ωθεί να το πω μόνον έτσι. Οι λέξεις, τα συναισθήματα, οι εικόνες, στην αρχή τρέχουν αλόγιστα, θαρρείς πως θα φτιάξεις μ΄αυτές μια Πυραμίδα, και έχει αυτό μια άλλη ευχαρίστηση. Κι έπειτα έρχεται κάτι άλλο: πόσοι μπορούν να γράψουν ποίηση κατά παραγγελία; Ο Ρίτσος ήταν ένας επαγγελματίας ποιητής; Ο Παλαμάς; Ο Έλιοτ ίσως και ο Ελύτης απέκτησαν αυτό το δικαίωμα. Ο Καρυωτάκης ήταν αμεσότατος ποιητής δεν υποκρινόταν.
Αργά. Μεσάνυχτα και κάτι.
Αν δεν κουνήσουμε το βρακί μας δε γίνεται τίποτα.
Και πως να το κουνήσεις; Σημαία είναι;
Αχά! τελειώσαμε σε μια σπείρα ύπαρξης
Ανόητο μου φαίνεται να υπάρχεις έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου