ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ

 

 Ένας πίνακας είναι οι λεπτομέρειες του, τα επί μέρους στοιχεία που τον αναδεικνύουν. Μια μικρή ΑΝΑΔΡΟΜΉ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ μας ζωγράφισα εδώ, χωρίς μοντέλο, μηδέ για τα πουλιά ούτε για τα σίδερα που μας σκλάβωσαν, ή τον τροχό που τον γυρίζουν όπως θέλουν άλλοι αντί για μας, ούτε για τα λουλούδια, και περισσότερο για το κλειδωμένο κουτί της Πανδώρας με το κανάτι του κρασιού να γλιστράει πάνω του, μη αφήνοντας ούτε την ελπίδα να βγει έξω, που όμως υπάρχει, -η ελπίδα- μόνο στη γνώση που απεικονίζεται με το βιβλίο, αν και οι πολλοί άνθρωποι το απαξιούν. Η μικρή ΑΝΑΔΡΟΜΉ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ μας, ενώνει λίγες ευτυχίες του ανθρώπου, κάτι που προσπαθεί να μας δώσει χαρά που τόσο λείπει.

 

Πάντως, για να πούμε και κάτι σοβαρό απόψε, είναι παράξενο το θέμα της αγάπης μεταξύ άντρα και γυναίκας. Και ιδίως το τελείωμα, όταν πια δεν είσαι μαζί με κάποιον που αγάπησες σφόδρα και τώρα δεν είναι τίποτε για σένα και δε σε νοιάζει που κοιμάται. Είναι αυτή η αγάπη, μιλάμε γι αυτή την αγάπη, όχι για το πως αγαπάς όλον τον κόσμο, αυτή που σ έτσουζε που σε έκανε ν ανατριχιάζεις μόνο που σκεφτόσουν ότι μπορεί αύριο να μην είμαστε μαζί. Δυνατό συναίσθημα. Οι ερωτευμένοι συνήθως ντρέπονται. Έχουν παράπονο ο ένας απ τον άλλον, γιατί με άφησες, γιατί σε άφησα κι αν γινόταν αλλιώς θα μέναμε για πάντα μαζί. Αγαπάς μια γυναίκα για λίγο; έναν άντρα που τον νοιάζεσαι, που ξάπλωσες μαζί του τόσα βράδια κι ύστερα τίποτε; είναι κάπως δύσκολο, όπως και να το κάνεις. Και τι μένει απ αυτές τις αγάπες;