Κράτα κάτι γερά μέσα στα χέρια σου: Οι άνθρωποι είναι πολύ ικανοί γύρω σου, μην τους υποτιμάς. [Ποτέ δεν είναι αργά για να σκεφτώ μερικά σπουδαία πράγματα και να βγάλω συμπεράσματα.]...
Το καλό αργεί να γίνει- το κακό άμεσα. Ζωγραφίζοντας ένα μεγάλο έργο το απόγευμα, κάποια στιγμή από απροσεξία, έφυγε το τελάρο, έπεσε πάνω στο νέφτι, στα λάδια. Στο τσάκ το πρόλαβα να να μην σκιστεί στα αιχμηρά αντικείμενα αλλά το νέφτι και τα λάδια πλημμύρισαν το βοηθητικό τραπέζι. Άρχισα να τα καθαρίζω ένα-ένα μελετώντας το, ενός κακού μύρια έπονται, γιατί το τελάρο δεν θα έπεφτε από το καβαλέτο, αν δεν είχα δεμένο με πλαστικό επίδεσμο το δεξί χέρι στον καρπό, λόγω της τενοντίτιδας που με ταλαιπωρεί δυο βδομάδες τώρα, που την έπαθα από την συνεχή εργασία στον υπολογιστή. Δέχομαι συμβουλές από ομοιοπαθούντες.
- Με λένε Κώστα, του λέω.
-Γειάσου κύριε Κώστα. Πως σας λένε;
Γύρισα το μεσημέρι στο εργαστήρι και πάνω στο επιτραπέζιο ημερολόγιο του γραφείου βρίσκω ένα αβγό. Το πήρα στο χέρι, μεγάλο ήταν αλλά εγώ δε θυμόμουν να είχα αφήσει εκεί ένα αβγό. Είπα να το πετάξω στο δρόμο, βρασμένο θα ήταν; αλλά δεν το έκανα. Αν πετύχαινα κανέναν;
Απίστευτο! σκοτώνονται ακόμα άνθρωποι για τον Αλλάχ, τον Ιησού και τον Βούδα. Ή απλώς εγώ δεν καταλαβαίνω.
Το θέμα είναι να προλάβεις να κάνεις μερικές ωραίες ενέργειες στη ζωή. Ίσως να βγεις κάπου πρώτος. Όμως πόσοι μπορεί να είναι οι πρώτοι; Εξάντλησα τη σκέψη μου, περί αυτού, να σκεφτώ καλύτερα αλλά δεν τα κατάφερα.
Δεν υπάρχει άυλος κόσμος, μη γίνεστε γελοίοι. Το ένα διαγράφει το άλλο, αντιδιαστέλλεται με την πραγματικότητα. Πριν το μηδέν υπήρχε κάτι: αυτό είναι η ύλη. Υπάρχει πάντα. Δεν την έφτιαξε κανείς.
Πέτρες.
Γεμάτη πέτρες η πατρίδα. Πέτρες, διακοπές, θάλασσα, λέξεις. Αν τις βάλεις σε κάποια σειρά μετανιώνεις. Ήρθα μετά από καιρό στην άκρη της θάλασσας. Ζωγράφισα μόνο πέτρες. Το κύμα ήταν συνέχεια ψηλό, ο αφρός έσπρωχνε τις λέξεις μου στην ακτή, τα βότσαλα γουργούριζαν σαν μαύρος γάτος, νηστικός. Άλλες λέξεις δεν υπήρχαν ή δε θέλαμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Φυσάει ..
Έχω την εντύπωση πως, οι όχι και πολύ μακρινοί απόγονοί μας, ίσως σε λίγο περισσότερο από εκατό χρόνια, θα γελούν και θα κοροϊδεύουν με τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Γενικότερα τις πεποιθήσεις μας που θα τις βλέπουν τελικά σαν ηλίθιες τάσεις αυτοκτονίας! [Αν φυσικά ακολουθήσει αυτός ο κόσμος την πορεία προς το αποικιακό διάστημα.]
Ελένη-Γλυκατζή-Αρβελέρ, γριούτσο πρέσβειρα και τα λοιπά. Μαριάννα Βαρδινογιάννη πάπισσα των καλών ηθών σαν μετανοούσα αμαρτωλή. Και οι δύο ομού τιμηθέντες και με τους μεγαλόσταυρους, με τους δεινόσταυρους, με τους αγγελόσταυρους και τους γαμόσταυρους, θα σώσουν τον δίσμοιρον Ελληνικόν λαόν, μοιράζοντας γλαφυράς υποσχέσεις για καλύτερη ζωή στον παράδεισο, όπως ο άλλος ο Πάππας των ομοφυλόφιλων, σώζει τας ψυχάς των Βραζιλιάνων παίζοντας μπάλα με τους φτωχούς και αγράμματους Λατινοαμερικάνους.
Τελικά δεν ξέρω αν οι σημερινοί άνθρωποι-πίθηκοι επικοινωνούμε. Μάλλον μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας μου μοιάζει η συνεργασία μας. Εντάξει, κάπου μοιάζουμε, κάτι κάνουμε, κάπου υπάρχουν αναλαμπές. Ο απόλυτος ρεαλισμός, μοιάζει με παραμύθι για παιδιά. Μερικές φορές σκέφτομαι παραπάνω απ όσο πρέπει.
Όνειρο ή πραγματικότητα;
Παράξενο όνειρο, ζωγραφίζοντας τον αγώνα των ανθρώπων. Θα πέθαινα μια μέρα απελπισμένος επειδή δεν θα μάθαινα γιατί ήρθα εδώ.
Ακόμα και με το θεό που τα έβαλα, νομίζω πως έκανα λάθος. Τι άνθρωπος είμαι εγώ;
Να σας πω τι είστε! μου φαίνεστε ηλίθιοι! ζώα που κατοικούν σε καλύβες!
Ας στο διάολο που μας γεννήσατε μες την τραγωδία! Τι να πει κανένας ρε πούστη μου!
Έχουμε μπλέξει άγρια. Δυστυχώς. Έχουμε μπλέξει στα συναισθήματα. Αυτό είναι το χείριστο. Κάτι μας λείπει συνέχεια, δε νομίζω πως είναι μόνο τα λεφτά- γιατί αυτά δε φέρνουν την ευτυχία. Τώρα θα μου πεις Πλιάτσικα, άσε τις αηδίες με τα λεφτά τα κάνεις όλα! Είναι έτσι όμως;
Αυτό το κύριε Πλιάτσικα πολλές φορές με κολλάει στο τοίχο. Δεν είναι και τόσο εύκολο, μη νομίζεις, να σε λέμε κύριο, να προσπαθείς να γίνεις σερ, εσύ που ήσουν ένας αλήτης, ένας του δρόμου. Τέτοιος ήμουν κι εγώ. Πάντα του δρόμου.
[Απ όσα έγραψα και δεν αλλάζουν.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου