ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΈΣ.

 

ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΜΟΧΑΡΕς

 

 

Κάθε χρόνο αναβιώνουμε σταυρικά και λυπητερά έθιμα. Τι να πει κανείς! Οι άνθρωποι τρέφονται με τραγωδίες και κάθε είδους σαδιστική βία και ωμότητα. Παρακολούθησα κάποτε σε μια αρένα, στην Ισπανία μια ταυρομαχία. Αυτό το βάρβαρο θέαμα που μοιάζει με τα Ρωμαϊκά φρικώδη θεάματα στις παλαίστρες και στους στίβους του Κολοσσιαίου. Και τότε το κοινό ούρλιαζε με κατακόκκινα μάτια υπέρ της θανάτωσης του νικημένου. Και τότε όταν έβλεπα τον ταυρομάχο να βασανίζει τον άτυχο ταύρο, ο κόσμος γύρω μου φώναζε ολέ, χειροκροτούσε το Τορέρο. Βέβαια το κόκκινο πανί δεν ερέθιζε μόνο τον δυστυχή ταύρο αλλά και τα δυστυχισμένα όντα στις κερκίδες. Παρατήρησα τα πρόσωπα τους, τις συσπάσεις ηδονής, ευχαρίστησης και με έπιασε θλίψη. Θα έφευγα μόλις άρχισε η ταυρομαχία αλλά έμεινα περισσότερο για να δω τις αντιδράσεις του κοινού. Μπορώ να πω σοκαρίστηκα. Κι έβγαλα το συμπέρασμα πως ο άνθρωπος αρέσκεται στη βία. Στο αίμα. Είναι ένα αιμοδιψές ζώον, φυσικά χειρότερο από τον ταύρο. Κι ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στην πυγμαχία. Αυτό το βάρβαρο σπορ; που το λένε άθλημα. Αν προσέξεις τις εκφράσεις ενός θεατή την ώρα που ο ένας πυγμάχος σφυροκοπάει τον άλλον, ενώ το αίμα τρέχει, αυτός ο ηλίθιος χειροκροτεί, επειδή νίκησε ο δικός του! Το ρίγκ σείεται, ο σπίκερ αλλόφρων με Στεντόρειες φωνές, εκστασιασμένος παρασέρνει το πλήθος σε πανηγύρι.

Αυτό είναι το κοινό. Το πλήθος. Ο όχλος που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του. Ένας τέτοιος όχλος καταδίκασε τον Ιησού- αν έγιναν έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις πως έτσι έγιναν. Βέβαια οι Ρωμαίοι θανάτωναν οποιανδήποτε αντάρτη, ληστή, επαναστάτη κατ αυτό τον τρόπο και είναι απορίας άξιον γιατί επέλεξαν αυτό τον μαρτυρικό θάνατο. Τι να πει κανείς; Ας υποθέσουμε πως κάποιους πρέπει να τους θανατώνουμε. Ακόμα και σήμερα με τους θαλάμους αερίων, με τις ηλεκτρικές καρέκλες το θέμα παραμένει άλυτο.

Ως Σταύρωση ορίζεται η μέθοδος εκτέλεσης θανατικής ποινής με κάρφωμα ή και δέσιμο του θύματος επάνω σε πάσσαλο, δένδρο ή σε σταυρό σχήματος T. Αν και ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί τους όρους ανασκολοπίζειν για την τοποθέτηση των θυμάτων εν ζωή και ανασταυρούν για την καθήλωση των πτωμάτων τους, μετά από εκείνον, τα δύο ρήματα γίνονται συνώνυμα και εκφράζονται με τον όρο Σταύρωση-Σταυρώνω.

Η σταύρωση, εφαρμοζόταν από αρκετούς λαούς όπως οι Πέρσες, οι Ιουδαίοι, οι Καρχηδόνιοι οι Ρωμαίοι κ.ά., από τον 6ο π.χ. αιώνα έως τον 4ο μ.x. αιώνα.

Αυτή η μέθοδος εκτέλεσης θανατικής ποινής καταργήθηκε από τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο το 337 σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, από σεβασμό προς το σταυρικό μαρτύριο του Ιησού Χριστού.

Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την σταύρωση ως μέθοδο εκτέλεσης και ίσως την εφηύραν κιόλας, ήταν οι Πέρσες. Ο λόγος για τον οποίο την χρησιμοποιούσαν ήταν πιθανόν για να μην έρχεται σε επαφή το σώμα του καταδικασμένου με τη γη και την μολύνει, καθώς ήταν αφιερωμένη στην αρχαία ιρανική θεότητα του Ζωροαστρισμού, τον Αχούρα Μάζντα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το 519 π.X. ο Δαρείος ο Α', βασιλιάς των Περσών, σταύρωσε 3.000 πολιτικούς αντίπαλους του στην Βαβυλώνα.

Σήμερα έχουμε βρει …ηπιότερες μορφές θανάτωσης. Να δούμε πότε θα καταφέρουμε να μην υπάρχει καμία μορφή θανάτωσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.