Ο ΚΑΦΕΤΖΉς ΕΊΝΑΙ ΤΡΕΛΌΣ

 

και άλλοτε πάντα

οφθαλμός εναντίον οφθαλμού γέγραπτε

αλλά ο the is not here

Δεν έχω το θάρρος να αντιμετωπίσω το μίσος

Θα κλάψουν μανούλες

Κάποτε η ζωή μπορεί να μη σημαίνει τίποτε

Κι άλλοτε τα πάντα

ο Τζον δεν είναι εδώ

κι ο καφετζής μου έφερε καφέ

εμένα που πίνω αστέρια

Ο καφετζής είναι τρελός

μου έφερε το τασάκι

εμένα που δεν καπνίζω

και με λένε Τζων

Είμαι ο Τζών απ τη Μασαχουσέτη

εις πολλά άρχοντα τα έτη

ο καφετζής είναι τρελός

Ο καφετζής είναι τρελός.

Ο καφετζης είναι τρελός.

Η σιωπή είναι αρρώστεια των φυτών

Ω! πάντα το μικρό τριανταφυλλάκι

αυτό το μικρό τριανταφυλλάκι

Ο Κριστ που πέθανε στο αβαείο του Μπραχάμιστερ

ο Κριστ ήταν καλό παιδί

Έπαιζε μπιλιάρδο

δεν είχε μάνα δεν είχε ταβάνι

Είχε μια γυναίκα και δυο περιστέρια

ο καρκίνος είναι αρρώστεια των ζώων

Όταν τη νύχτα κρυώνεις στο κρεβάτι σου

η Αλίνα δεν ήξερε τίποτα για τον καφετζή

όλη η ιστορία ήταν για τον Τζον

Και τον Κριστ

Το βράδυ ο πατέρας γλιστρούσε στο σεντόνι

Εδώ υπάρχει το σύμπαν είπε ο ο θείος Τζορτζ

Ξέρουμε τα πάντα.

Η Ντίνα είχε δυο ελιές στο λαιμό

μια πιο μεγάλη

μια πιο μικρή

και η Ντίνα ήταν τρελή

ήταν βελούδινη είχε τον αριθμό εφτά

πήγαινε πάντα με τον Κριστ

Και καθώς η Αλίνα ίππευε προς την Ιερουσαλήμ

δε με νοιάζει, φώναξε ο Τζον

θα φοβηθείς για τη ζωή σου

πήγαινε πέρα απ τις Ινδίες

Η δυστυχία των άλλων είναι των αίμα

αλλά ω Τζον, ξέχασες το Χριστόν

ξέχασες την αμαρτία

ξέχασες την αμαρτία

ξέχασες την αμαρτία

Η Ντίνα θυμήθηκε το τραγούδι που δεν είχε χρώματα

ήπιε μια ακόμα γουλιά

Μια ακόμα γουλιά, το μουγκρητό στάματαγε

στο έβγα του σινεμά

όταν τα παιδιά των μεγάλων τάξεων

έκλεβαν τον χρόνο

Αν δεν πονάει αυτό που κάναμε θα πονάει το επόμενο.

Εκείνη τη νύχτα θα πληρώσω τα χρέη των θεών

Η Αλίνα έφερε το μαχαίρι στο λαιμό

Ω, ελάτε εσείς οι ορθόδοξοι οι εκλεκτοί του θεού

ανέκραξε

Η Αλίνα έφερε το χέρι στο λαιμό

η Αλίνα αγκάλιασε τρυφερά το χέρι

τα μάτια όμως επανέλαβε ειρωνικά ο Τζον

Είναι η αλήθεια της ζωής.