ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ, ΔΕΜΕΝΟΙ.

ΨΥΧΙΚΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ

Αλκοολικοί καλλιτέχνες προβάλλονται παντού και θεωρούνται ινδάλματα. [Ε, δεν είναι παρά ψυχικά ράκη.] Οι φίλοι μου όλοι πίνουν. Γιατί να μην πίνω κι εγώ; Ο γνωστός δημοσιογράφος δεν γράφει αν δεν κατεβάσει μισό μπουκάλι ουίσκι, η διάσημη Χίλτον κυκλοφοράει με τα μπουκάλια στις μέσα τσέπες, όπου να πας τα βράδια γίνεται της τρελής από τις σαμπάνιες. Στα καφενεία, στα τσιπουράδικα, στις μπυραρίες το  αλκοόλ τρέχει ποτάμι. Τα ξέρω όλα αυτά. Όπως γνωρίζω και τι γίνεται γύρω μου. Παντού αλκοόλ, η εύκολη λύση των νέων για να ξεφύγουν από τον εαυτό τους και τον κόσμο, για να μην ασχοληθούν με τα προβλήματα. Περνάνε στους δρόμους με ένα μπουκάλι μπύρα ή ρετσίνα, αγόρια, κορίτσια ανεξέλεγκτα [ δε θυμάμαι την παλιά εποχή γυναίκες να πίνουν στο δρόμο αλλά και οι μπεκρήδες ήταν λίγοι, τους ξέραμε με το μικρό όνομα τους. Τώρα ξεχείλισε το κακό.] πίνουν, γίνονται κυνικοί, δυστυχισμένοι, χαμένοι στη σύγχυση.

ΦΤΩΧΕΙΑ

Μάλιστα έχουμε τη φτώχεια στο πετσί μας. Τουτέστιν είμαστε κακομοίρηδες και δεν λιθοβολούμε τους ανάξιους ξένους, γιατί περιμένουμε τα πάντα από δαύτους. Γι αυτό θα μείνουμε σ αυτή τη νεώτερη Ιστορία σαν χρεοκοπημένοι νταβατζήδες, μιας πόρνης που τα κάλλη της πια δεν πουλάνε. Κι ακόμα φταίνε οι τουρίστες. Και οι αριστοκράτες. Έπρεπε να είχαμε κλείσει τα σύνορα, τις πόρτες σε όλους αυτούς που βγάζουν το χρηματάκι τους σε ξένες τράπεζες. Ες αεί. Αλλά, φευ! Ιδανικοί και ανάξιοι εραστές από τον λαό μέχρι τον βασιλιά. Και το χειρότερο είναι πως ενώ γνωρίζουμε τους ζημιώνοντες μας, επιμένουμε να τους χαϊδεύουμε και να μας κυβερνούν ακόμα! Αυτό δηλαδή που το βάζεις; Είμαστε ή δεν είμαστε όλοι για το Εθνικό  ψυχιατρείο; Δε μας σώζει ούτε το Μετσόβιο, όλοι στο Καποδιστριακό μορφώθηκαν, κοιτάξτε τα πτυχία τους καρφωμένα με περηφάνια στους τοίχους, κοιτάξτε μούρες βουλευτών που κλάνονται πέρα δώθε στο κόμμα τους, μη φύγουν από τη μάντρα τα παλιοπρόβατα και τα φάει ο λύκος. Άβουλοι βουλευτές, χεσάκηδες, μονόχνοτοι βολεψάκηδες περιτρεχάμενοι, ένας κόσμος παχύσαρκος, αλλοτριωμένος, για ποιο λόγο να μην τυχαίνει της απαξίας ξένων τε και δικών που έχουν ολίγας τας φρένας;