Αφίσα, παρεξηγημένο έντυπο διαφήμισης, προπαγάνδας, μεγάλο εργαλείο για τη μετάδοση ιδεών και πολιτικών μηνυμάτων, όπως κι αν σταθώ απέναντι της νιώθω κάτι ιδιαίτερο, εκτός από όλα τα παραπάνω, λες και μια αόρατη δύναμη με συνδέει με τα έντυπα αυτά, ίσως μια αδιόρατη απειλή, ίσως ένας φόβος πως μπορεί μια αφίσα να μου κάνει κακό, ίσως και μεγάλο καλό αλλά όπως και να το σκεφτώ, γυρνώ στις καλλιτεχνικές αφίσες, όπως αυτές που είδα χτες στο Κολωνάκι, στη γκαλερί Ζουμπουλάκη που φυσικά γέμισε ασφυκτικά από γκλάμουρ και μη κυρίες φιλότεχνες και κύριους καλοντυμένους, ρεπόρτερ και δημοσιογράφους, το ίδιο είναι; για να απολαύσουν οπτικά και όχι μόνο, αφίσες που με γύρισαν στο μακρινό παρελθόν, αφίσες του Γουόρχολ, το Μαξ Ερνστ, του Πικάσο, Ντε Κίρικο, Μαν Ρει, αλλά και Τσαρούχη, Μόραλη, Ψυχοπαίδη και άλλων επιφανών τε αντρών, Χρύσας! να και μια γυναίκα! και όπως και να το κάνεις όταν γυρνάς πίσω πάντα υπάρχει μια νοσταλγία, μια αγάπη παράξενη για ότι έζησε τότε και ήσουν κι εσύ λίγο από αυτό, το πληροφοριακό μέσο που όσο πάει και χάνει την ανάλογη δύναμη του εξ αιτίας της ηλεκτρονικής πληροφόρησης και, ψαχουλεύοντας ανάμεσα στο πραγματικά μεγάλο πλήθος ανθρώπων που κατέφταναν να δουν την έκθεση, σκέφτηκα πόσο ενδιαφέρον προξενούν ακόμα και συγκινούν οι αφίσες! [συγκρινοντας την κοσμοσυρροή με άλλα σχετικά γεγονότα, εγκαίνια εκθέσεων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, ποίησης, θεάτρου, βρήκα πως ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο το κοινό που θέλησε να δει τις παλιές αφίσες.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου